Katedra Ukrainoznawstwa została wydzielona ze struktur organizacyjnych Instytutu Rosji i Europy Wschodniej jako samodzielna jednostka w maju 2005 r. na mocy decyzji Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Od 1 lipca 2021 r. Katedra Ukrainoznawstwa zmieniła nazwę na Zakład Studiów Polsko-Ukraińskich. Zmiana nazwy jednostki związana jest z dominacją polsko-ukraińskiej perspektywy badawczej w naukowej działalności pracowników oraz dokonaną w ostatnich latach gruntowną przebudową programu dydaktycznego. W ofercie dydaktycznej jednostki znajdują się studia na kierunku: Studia polsko-ukraińskie (dyscyplina wiodąca: nauki o polityce i administracji, ponadto: nauki o kulturze i religii, historia, historia sztuki i inne). Studia na specjalności: Ukrainoznawstwo, które prowadzone były w ramach kierunku kulturoznawstwo, zostały wygaszone od roku akademickiego 2017/2018.
Zakład jest częścią Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych. Został on utworzony mocą uchwały Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego z 20 grudnia 2000 r. i stał się dwunastym wydziałem naszego uniwersytetu. Podstawową strukturę Wydziału stanowi sześć instytutów: Instytut Amerykanistyki i Studiów Polonijnych, Instytut Studiów Europejskich, Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych, Instytut Rosji i Europy Wschodniej, Instytut Studiów Międzykulturowych, Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu, a także Zakład Studiów Polsko-Ukraińskich oraz Centrum Studiów Międzynarodowych i Rozwoju UJ. Od 2006 r. częścią Wydziału jest również Instytut Konfucjusza w Krakowie.
Pracownicy naukowo-dydaktyczni Zakładu Studiów Polsko-Ukraińskich prowadzą badania, a także są autorami nowatorskich publikacji w zakresie literaturoznawstwa, nauk o bezpieczeństwie, historii, nauk o sztuce oraz nauk o kulturze i religii. Dorobek naukowy pracowników, twórcze przedsięwzięcia i doświadczenie, a także osiągnięcia dydaktyczne stanowią o wartości zespołu Zakładu.
Pierwsza siedziba
Nasza pierwsza siedziba znajdowała się w zabytkowej kamienicy przy ulicy Piłsudskiego 13. Autorem eklektycznego budynku był Sławomir Odrzywolski – jeden z najwybitniejszych polskich architektów przełomu XIX i XX wieku (m.in. restaurował z powodzeniem kaplicę Zygmuntowską na Wawelu). Był on także odpowiedzialny za realizację projektów wielu innych budynków przy ulicy Piłsudskiego. W naszej kamienicy mieściła się niegdyś Katedra Filozofii UJ, a w niej gabinet prof. Romana Ingardena.
Warto dodać, że w pierwotnych założeniach architektonicznych z 2 pol. XIX w. ulica Piłsudskiego (wtedy ul. Wolska) miała posiadać zabudowę willową. Były to wille i pałacyki, cofnięte nieco od linii ulicy z reprezentacyjnymi ogrodami. Świadczy o tym m.in. znajdujący się naprzeciwko naszego budynku neorenesansowy pałac z lat 80-90. XIX w. należący niegdyś do familii Czapskich, a obecnie oddział Muzeum Narodowego w Krakowie z kolekcją monet i banknotów (arch. A. Siedek). Późniejsza zabudowa ulicy miała już charakter typowo miejski z okazałymi kamienicami oraz z pominięciem pasa zieleni. Była to jedna z najbardziej reprezentacyjnych ulic na początku XX wieku. Zwraca także uwagę przepiękna panorama rozpościerająca się od ulicy Piłsudskiego w stronę Błoń z widokiem na kopiec Tadeusza Kościuszki.
Wenecja
Od 1 sierpnia 2015 r. nasza siedziba znajdowała się w zabytkowej willi z drugiej połowy XIX wieku przy ulicy Wenecja 2. Dzisiejszą ulicą jeszcze na początku XX stulecia płynęła rzeka Rudawa w kierunku ul. Retoryka, aż do Wisły. W latach 70. XIX w. wybudowano tutaj dwukondygnacyjną willę w stylu neoklasycystycznym należącą do znanego pisarza i dziennikarza krakowskiego Ludwika Dębickiego (1843-1908). Ze względu na płynącą obok rzekę otrzymała ona nazwę „Wenecja" (prawdopodobnie ponad 100 lat wcześniej stał niedaleko także jezuicki dworek o tej samej nazwie). Obecny swój wygląd willa zawdzięcza przebudowie z lat 1889-1891. Nad wejściem znajdują się dwa herby: Gryf (herb Dębickiego) i Panna na niedźwiedziu czyli Rawicz (herb żony Dębickiego Honoryny Ursyn-Pruszyńskiej, jeden z najstarszych herbów polskich, widoczny m.in. w zworniku prezbiterium Katedry Wawelskiej). Obok budynku znajduje się ogród, a od ulicy dzieli go pas zieleni. W 1910 r. ostatecznie zasklepiono rzekę Rudawę i wytyczono na jej miejscu dwie ulice – Wenecja i Retoryka.
Począwszy od lat 80. XIX wieku wokół willi Dębickiego zaczęły powstawać kolejne realizacje architektoniczne jak budynek Sokoła na rogu z ul. Piłsudskiego (arch. K. Knaus), zespół kamienic autorstwa Teodora Talowskiego przy ul. Retoryka, a także liczne kamienice Sławomira Odrzywolskiego i Władysława Ekielskiego przy ul. Wenecja i ul. Piłsudskiego. Naprzeciwko, przy ul. Wenecja 1 znajduje się modernistyczny budynek z 1912 r. zwany Domem Weneckim „pod św. Markiem" z godłem Wenecji – Lwem św. Marka. Pod adresem Wenecja 1 mieszkał m.in. polski malarz Piotr Stachiewicz znany z twórczości religijnej, scen rodzajowych i portretów. W ścianę kamienicy wmurowano tablicę pamiątkową poświęconą prof. Karolinie Lanckorońskiej, polskiej patriotce, żołnierce Armii Krajowej, więźniarce obozu koncentracyjnego Ravensbrück i wykładowczyni Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, która w latach 1940-41 mieszkała przy ul. Wenecja.
Reymonta
Od grudnia 2020 r. siedziba Katedry a później Zakładu znajduje się w nowym budynku naszego Wydziału przy ul. Władysława Reymonta 4. Zrealizowany w stylu socjalistycznego modernizmu budynek autorstwa absolwenta Wydziału Architektonicznego Politechniki Lwowskiej Stanisława Juszczyka powstał na początku lat 60. jako siedziba Instytutu Fizyki z okazji 600-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego. Do 2015 r. był siedzibą Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej.
Budynek składający się z kilku brył został zaprojektowany i wykonany w układzie szkieletowym. Jest to obiekt siedmiokondygnacyjny ze skośnymi w stosunku do elewacji rzędami okien (decydującymi o jego walorach dekoracyjnych) i obszernym placem przed wejściem. Obok znajduje się budynek Biblioteki Jagiellońskiej (również modernizm) oraz jeszcze jeden projekt S. Juszczyka będący dobrym przykładem funkcjonalizmu w Krakowie - gmach Uniwersytetu Rolniczego z początku lat 60. XX wieku.